Derin narkozda göz hiçliği,Güneşe ruhumu uzatsam,Küle dönüşür mü acılar?Sen yok musun,Ateş ve suyun nakaratında?Senden bana akan,Şiirlerimi oluşturan ırmaklar tadında.İçimde kaldırımsız kalan yalnızlık.Ne adım atacak yer, ne de yatacak bir sokak.Kendimsizim, düş hanemin içinde.Bensizim, en derin gerçeğimde.Biz belki bir hiç,Belki de her şeyiz,Ayrılık denen filmde.Çevir, rujundaki uçurtmayı.Özgürlüğü esneteyim, dudağında uyansın çocukluğum.Topla dağılmışlığımı, kadın sanatında okşarken rüyamı.Heykelimden sabahımı traş ederken,Yepyeni aydınlık bir gün.Hep bebeğindim, her zaman küçüktük.Daha başlarken bu aşka,Birbirimizde sırılsıklam kör kütük.Sarhoştuk sevgiyle, yıkılmayan umut kadehiydik.Bazen gülümseme, bazen gözyaşı içtik.Ne kadar çalsak da birbirimizi,Hep daha fazlasını ödedik.Lakin son durakta, kendini arayan ışığım.Sadece sanadır, umut mendilleri.Küskün hayatını sil, kederli ağlayışını ver.Taşırım seni sevgilim dayan!Gerçeğimiz ıslattığından daha fazla inan!İkimizin kokularını çekerken içine,Gözlerinle onlara kavis ver.Göreceksin, yolumu bulacağım onlarda.Sana geleceğim, iki elim kanda da olsa.Acı teknesinde kavuşma bulacağız,Yüreğimiz çöl gibi susuz kalsa da.Ve aşkın denizinde çığlık atacağız,Martılarımız sonsuzluğa uçtukça..!Sevgiyle.
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.