Yalnızlık- Rainer Maria Rilke

Yalnızlık bir yağmura benzer,Yükselir akşamlara denizlerdenUzak, ıssız ovalardan eser,Ağar gider göklere, her zaman göklerdedirVe kentin üstüne göklerden düşer.Erselik saatlerde yağar yereYüzlerini sabaha döndürünce sokaklar,Umduğunu bulamamış, üzgün yaslıAyrılınca birbirinden gövdeler;Ve insanlar karşılıklı nefretler içindeYatarken aynı yatakta yan yana:Akar, akar yalnızlık ırmaklarca.Rainer Maria Rilke

[RIGHT][IMG]http://birha.files.wordpress.com/2010/10/adsiz1.jpg?w=497&h=277[/IMG] “Kendi kendinize sorun: Büyük olmayan yalnızlık, yalnızlık mıdır? Ancak bir tek yalnızlık vardır, o da büyüktür ve katlanılması güçtür. Öyle bir an gelir ki, insan yalnızlığını kolayca elde edilen herhangi bir beraberlikle değişmek ister. Hiç uymadığı halde uyar gibi görünüp yanındaki herhangi biriyle, hatta en düzeysiz biriyle bile birlikte olmayı düşünür. Ama yalnızlığın büyüdüğü anlar, belki bu anlardır. Onların büyümesi, erkek çocukların büyümesi gibi acılar içinde olur; ilkyazın başlangıcı gibi de üzücüdür. Yalnız bu sizi şaşırtmamalı. İçe dönmek ve kendinle baş başa kalmak… İnsan buna alışabilmeli.” (Rainer Maria Rilke/Genç Şaire Mektuplar)[/RIGHT]

sayın serare emeğinize sağlık.güzel bir paylaşım olmuş..

Sen kollarıma asla gelmemiş sevgili, sen yitirilmiş olan daha başından, senin hangi şarkılar gider hoşuna hiç öğrenemedim. Vaz geçtim ben seni gelecek anın kabaran dalgaları içinde tanımaya çabalamaktan. İçimdeki tüm uçsuz bucaksız imgeler - - çok uzaktaki derinliğine hissedilen peyzaj, şehirler, kuleler, köprüler ve patikaların tahmin- edilmedik dönemeçleri ve şu bir vakitler nabzı tanrıların hayatıyla atan kudretli topraklar - - tümü, beni her zaman atlatan seni anlamlandırmak için içimden yükselirler. Sen, sevgili daima hasretle seyrettiğim bahçelersin sen. Bir kır evinde açık bir pencere - -, ve sen daha yeni atmışsın adımını dışarı, dalgın düşünceli karşılamak için beni. Rast gele geçtiğim sokaklar, - - sen onlarda az önce yürümüş ve gözden kaybolmuşsun. Ve bazen, bir dükkanda, aynalar hala sersemlemiş olurlardı senin orada bulunmuş olmandan, irkilmiş geri verirlerdi benim çok ani hayalimi.Kim bilir? belki de aynı kuş yankılanıyordu içimizden ikimizin de ayrı ayrı, dün akşam. Rainer Maria Rilke