Yusuf Dedi Züleyha..

Aşkını düşündü Züleyha şimdiye kadar hiç düşünemediği hallerdeydi.Tapınaklarda genç rahiplerin buhur yakma görevini yerine getirmesinden bile erken saatte Züleyha ırmağa bakarak düşünmeye başladı. İlk kez Nil’in güllerinden yapılmaz tacını başına yasemenden bileziğini ayağına takmamıştı. Züleyha ilk kez gece kadar sade sabah kadar yalındı. Yusuf… dedi Züleyhasen benim evvel düşen şehrimsinahir düşen şehrimsin. Ezel düşen şehrimsin ebed düşen şehrimsin.Yusuf… dedi Züleyha; kalbim senbenimsin yalnız benimsinkalbin benseninim yalnızca seninim. Yusuf… dedi Züleyha sen masumsun sen de bilirsin ben de bilirim. Şu dört duvar şu sıkı sıkı kapalı kapıdöşemenin üzerinde ezilen sarı gülün yaprakları tanık ki suçun yok senin.Fakat güzelsin. Güzelliğin yoruyor beniçünkü mümkünü varsuret kasrında bir suret değilsin.Suçlu değilsen de banabeni suçlu kılacak kadar güzelsin. Mümkünü olan bir güzelliğin sahibiysen Yusuf ve bu güzellik yoruyorsa beni sen dünyanın en masum mücrimisin. Suçlusuçunu her zaman bilerek işlemez Yusuf ve güzellik bazen suça dönüşür.Yaratılmışların en güzeli karşısındaruhum kadar bedenimkalbim kadar kalbimden çıkıp da bütün bedenimi deveran eden kanım ve damarlarımve bütün zerrelerim akıyorsa sana ben de dünyanın en mücrim masumu değil miyim?Çünkü dedi Züleyhagüzelliğin bir derin kuyu senin. Bir düşenin kurtuluşu kolay olmaz.Ne mutlu kalbine sen düşene ve ne mutlu senin kalbine düşene.Tufandan kurtulmak için kendi derinliğine akan bir ırmak gibi; akmasam sana ölürdüm Yusuf aktımyine öldüm. Kendi ölümümün şeklini seçmem özgürlüğümse susarak ölmeyi değil söyleyerek ölmeyi seçtim. Tortulanarak ve bulanarak değil taşarak ve coşarak ölmeyi istedim. Hükmümün Yusuf olduğu yerde ölümlü olduğumu bildim.Ve yine dirilecek olmamın emniyetiyle ölümlü oluşumu çok sevdim. Yusufdedi Züleyhabütün bir hayat kınanma horlanma yitirme her şey kalbimin üzerinden geçecek ve ben kalbimin altında kalacağım. Bana dair ve bana rağmen var olan bir dünyada büyüklüğüyitirdiklerinin çokluğuyla ölçülen bir Züleyha kalbi olacağım. Senin zindan karanlığın benim özgür aydınlığıma denk düşeceko kadar ki karanlık olacağım Sancıyla elimi attığım fundalıklar mavi çiçeklere dönüşmedi henüzama aslolan kalp olacak ve hayatı sonradan bulacağım. [COLOR=Red]Yusuf dedi Züleyhaaşk zorlu bir sınavben bu sınavı en baştan ve gönüllü mü kaybettim? Hayır işte! Yitirmiş görünsem de kazancımsın sen benim. Ve şer gibi görünsem de göreceksinyitirdiğin ne varsa benim sana açtığım kuyuda hayrın olacağım sonunda. Yusuf dedi Züleyha sana gel kaderim ol demem. O kadar ki güldeki sevda çöldeki ateşdenizdeki su kadar kadersin bana.Bak alnına iki kaşının ortasına. Orada benim mührüm var. Alnımın yazısı olduğun kadar alnına da yazıyım…. Değil mi ki sen Yusuf güzelisin gömleğin çoktan yırtık senin. Ve değil mi ki ben tecelli etmesem eksik kalır sana dair kader. “Senin kaderin benim tecellim.” kaderimde zindan varsaYusufluğum su götürmez benim…Nazan Bekiroğlu[/COLOR]