Muhammed ( A.S) Vahiy Gelişi..

Muhammed (A.S), kırk yaşına gelince, Allah(C.C) onun kerametini açıklamayı ve kullarına,onunla rahmet etmeyi dilediği zaman,Kendisine, ilk vahiy ve peygamberlik baslangıcı,uykuda Sadık rü`yalar görmekle olmuştur.Peygamberimiz, altı ay bu hal üzere kaldı.Yüce Allah, bu altı Ay içerisinde Peygamberine, Uykuda, sonrada uyanık Vahiy etti.Peygamberimiz, her yıl, Ramazan ayında Hira dağında bir ay itikafa girer,Kureyşilerin yapageldikleri gibi, yanına gelen yoksullara yemek de yedirirdi.Peygamberimiz, kavminin sürü sürü putlara tapıp durduklarını gördükce,onlardan uzaklaşmayı, Halvet ve Uzlete çekilmeyi özler, Hira dağına girer,Halvet ederdi.Peygamberimiz (A.S),yüce Allah tarafından Peygamber olarak gönderilecegi ve ilahi rahmetin, kullari, onunla ihsan olunacağı gün, gelmis bulunuyordu.Peygamberimiz; Ramazan ayının on beşinci cumartesi ve on altıncı pazar gecelerinde, Hira mağarasında uyuduğu bir sırada,Rüyasında, Vahy meleği Cebrail (A.S) atlastan bir kab içinde bir kitapla gelip Peeygamberimize “OKU“ dedi.Peygamberimiz“Neyi okuyayım?“ diye sordu.Cebrail,Peygamberimizi,nefesi kesilinceye kadar,sıktıPeygamberimiz,kendisini ölecek sandı.Bundan sonra,Cebrail (A.S),bırakıp Peygamberimize,“ OKU“! dedi.Peygamberimiz “Neyi okuyayım?“ diye sordu.Cebrail Aleyhisselam,Peygamberimizi,tekrar,nefesi kesilinceye kadar sıktı.Peygamberimiz, kendini ölecek sandı.Sonra, Cebrail Aleyhisselamın sıkmasından kurtulmak icin“Neyi okuyayım?“ diye sorduğu zaman, Cebrail Aleyhisselam, Alak suresinin başındaki beş ayeti okudu.Peygamberimiz de, onları, okudu.Cebrail Aleyhisselam, ayrılıp gittiği ve Peygamberimiz,uykudan uyandığı zaman, o ayetler,, sanki,bir kitap olarak Peygamberimizin kalbine yazılmış gibi idi.Peygamberimiz, mağaradan ayrılıp Hidra dağının ortasına geldiği zaman,gökten,bir ses isitti ki: “Ya Muhammed! Sen, Allahin Resulusun! Ben,Cebrailim !“ diyordu.Peygamberimiz,basini kaldirip bakinca, Cebrail Aleyhisselam`i ayaklarini,gögün ufukuna basmis bir insan suretinde gördü!.“Ya Muhammed! Sen, Allahin Rasulüsün!Ben, Cebrailim! Diyordu.Peygamberimiz,duraklamis, Ona, baka kalmisti.Ne bir adım ilerliyebiliyor,ne de,gerileyebiliyordu!Eve döndügünde ,gördüklerini hazreti Haticeye anlatti,hazreti Hatice,“Sana Müjdeler olsun!Yüce Allah sana ,hayirdan baska bir sey yapmaz.!diyerek onu teselli etti.alıntı

Kaynak:Dinler tarihi ansiklopedisi-kitabından Alıntı:İlk vahiy Mekke yakınında Hıra dağındaki mağarada başlamıştır.Hz.Muhammed burada inzivaya çekilir ve 1.ay kadar kaldığı olurdu.Burada hangi din üzerine ibadet ettiği bilinmiyor,buna-tehannüs-denir.Bazıları hz.İbrahimin dini üzere ibadet ederdi derler.İlk vahiy işte burada başlamıştır.Melek ona görünerek-oku-demiştir.Ben okumak bilmem-deyince bu emri tekrarlamış ve:Yaradanın olan Tanrının adıyla oku.O insanı yapışkandan yarattı.Oku.Kalemle öğreten Kerim Rabbinin adıyla oku.O insana bilmediklerini öğretti - anlamındaki ayetleri bildirmiştir.Peygamber bu olayı şöyle anlatmıştır:Melek gitti,ben uykudan uyanır gibiydim.Sanki kalbime bir kitap yazılmıştı.Mağaradan çıkıp dağın ortasına geldiğim zaman gökten şöyle bir ses geldi:Ya Muhammed.Sen Tanrı elçisisin,ben Cebrailim - meleği gök yüzünde gördüm,demiştir.Eve gelince bu hali eşi Haticeye anlatır,Hatice akrabası olan Varaka-ya koşmuştu.Varaka Tevrat ve İncili bilen bir adamdı.Olanları ona anlattı,o da:Kuddüs,Kuddüs,demişti,hayatımı elinde tutan Tanrıya yemin olsun ki,eğer bu dedikleri öylece ise,ona Musaya gelen büyük melek gelmiş.O bu ümmetin Peygamberi olacak-demiştir.Buhari ve diğer hadis kitapları bunu daha geniş anlatırlar.Hz.Muhammed Haticeye içini açarak:kendimden korktum-demiştir.Hatice:öyle deme,Tanrı seni hiç bir vakit utandırmaz,yalnız bırakmaz,çünki sen akrabana bakarsın,işini görmekten aciz olanlara yardım edersin,yoksullara verirsin,onlara kazandırırsın,konuğu ağırlarsın,hak yolunda çokan engelleri aşmaları için halka yardım edersin - cevabını vermiştir.Annie Besant adlı İngiliz kadını Peygamberin hayatının bu devresini şöyle anlatıyor:Hz.Muhammed böyle herkese yararlı olmak,yardım yapmak gibi iyi ve temiz bir hayat yaşarken iç aleminde bir fırtına kopuyor,içinde mücadeleler geçiriyor ki,bu hali ancak Tanrısal vahye eren Tanrı kulları bilir.Ruhuna bütün anlamlar yüklendiği zaman sahraya çıkıp tenhalıklarda dolaşırdı.Ayrıca bu hal devam etti.Sahranın ortasında bir mağaraya çekilir,orada yalnız,sessizlik içinde Tanrıya niyaz ederdi.Gönlünde Peygamberlik nuru parlamak üzereydi.Nihayet kendisine:oku-emrini veren sesi duydu.Parlak bir gecede gökten inip onu kaplayan bu vahiy nurunun içinde,kendini,kavmini,Hakka devam etmeye çağıran meleği gördü.Melek ona Tanrının vahiy ettiklerini insanlara öğretmesini bildirdi. Vahiyin ilk anları böyle başlamıştır.İbnül-Kayyim Cevziye:vahiyin doğru çıkan rüya,meleğin gelip görünmesi,insan süretine girmesi,meleğin seslenmesi yada arada melek bulunmaksızın Tanrı kelamını duyması gibi hallerini anlatır (Zadül-mead,c.ı.s.24-25,1924 tab-ı ).Kuran 23 yılda ayet ayet,kısım kısım inmiştir.Ramazan ayında Kadir gecesi inmeye başlamıştır,17 ramazanda diyenler de vardır.İlk inen ayetler Alak süresinin başındaki 5 ayettir.Son inen ise bazılarına göre Maide süresinin 3 ayeti,bazılarına göre Bakaranın 281 ayeti.Beyne Deffeteyil-Mushaf,yani mushafın 2 kapağı arasında bulunan Kurandır,Allah kelamıdır.Besmele hz.Süleymanın Belkısa yolladığı mektubun başında bulunmaktadır,böylece Kuranda geçer,ayrıca sürelerin de başına yazılır.Kuran bazan sorulara cevap verir,bazan bir olayı anlatmak için ayet gelir,bazan hüküm getirir,çeşitli konuları aydınlatır. Alıntıdır