Aşkın şerarı ateşi ta bağrıma düşmüş

Aşkın şerarı ateşi ta bağrıma düştü,
Ahım işiden yandı deyu başıma üştü,
İmdadıma eşkim ile dide yetişti,
Hepsi kalıp acz dediler: ‘eyvah’,
Yansın ko dedim, sönmeye söndürmeye Allah…

Mevlana

Yağmurlarında ıslandığı bir yağmur vardır...adı AŞK... Ateşlerinde yanıp kül olduğu bir ateş vardır...adı AŞK... Kelebekleri intihara sürükleyen yıldızları da kaydıran aslında ...AŞK... Gölgelerin gölgede kaldığı bir durumdur, sırların sır verdiği bir haldir ...AŞK... Ve aslında AŞKINDA AŞIK olduğu bir AŞK vardır......

Ey Gönül..! Ateş için rüzgar ne ise, aşk için de ayrılık öyledir; küçük olanı söndürür,* büyük olanı ise daha da güçlendirir.. ve iyi bil ki, Ey Gönül ! AŞK;* ateşten bir denizi, mumdan kayıkla geçmektir.. Yanıp kül olmadan asla* geçemezsin ...