Mevlana Ve Şems…

Bir gün Mevlânâ Hazretlerine sorarlar:

– Sen Şemsten önce de namazını kılar, ibadetini yapar mıydın?

– Yapardım.

– Ondan önce de etrafındakilere iyilik etmeye çalışmaz mıydın?

– Çalışırdım.

– Peki öyleyse değişen ne?

– Şems gelmeden önce üşüdüğüm zaman ısınırdım. Şems geldikten sonra dünyada bir müslüman dâhi üşüyorsa, ısınmaya hakkım olmadığını öğrendim.

Şems’i tanımadan önce ben, acıkınca bir kap çorba
içer, doyardım. Üşüyüncede ocağıma iki odun atıp ısınırdım; fakat şimdi, dünyanın bütün çorbalarını içsem doyamam. Çünkü, biliyorum ki dünyada açlar var. Dünyanın bütün odunları yansa ocağımda, artık beni ısıtmıyor. Zira biliyorum ki yeryüzünde üşüyenler var…

Hz. Şems ve Hz. Mevlânâ arasındaki muhabbet gibi bir muhabbet verir ve daim eder inşallah Rabbim gönüllerimize... Emeğinize sağlık çok güzel bir yazı.

Ne kadar hoş ben de uzun süredir araştırıyorum fırsat buldukça tanımaya çalışıyorum Hz.Mevlânâ'yı ve hayatını hakkıyla anlayabilirim ben de inşallah tanıdıkça... Ama bir yıldır Mesneviyi okumaya niyetlendim nasip olmadı ya da yeterince üzerine mi düşmüyorum fırsatım olmuyor :(

emeğine sağlık gülşencim ;)

Ben okudum okumanı isterim mimoza çiçeği ve daha hoşgörülü oldum çokta severim :)) teşekkürler nesilcim beğenmene sevindim :)

Hayattan ne öğrendim? Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum. Işığı gördüm, korktum. Ağladım. Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim. Karanlığı gördüm, korktum. Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi… Ağladım. * * * Yaşamayı öğrendim. Doğumun, hayatin bitmeye başladığı an olduğunu; aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu öğrendim. * * * Zamanı öğrendim. Yarıştım onunla… Zamanla yarışılmayacağını, zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim… * * * İnsani öğrendim. Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu… Sonra da her insanin içinde iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim. * * * Sevmeyi öğrendim. Sonra güvenmeyi… Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu, sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu öğrendim. * * * İnsan tenini öğrendim. Sonra tenin altında bir ruh bulunduğunu… Sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu öğrendim. * * * Evreni öğrendim. Sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim. Sonunda evreni aydınlatabilmek için önce çevreni aydınlatabilmek gerektiğini öğrendim. * * * Ekmeği öğrendim. Sonra barış için ekmeğin bolca üretilmesi gerektiğini… Sonra da ekmeği hakça üleşmenin, bolca üretmek kadar önemli olduğunu öğrendim. * * * Okumayı öğrendim. Kendime yazıyı öğrettim sonra… Ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana… * * * Gitmeyi öğrendim. Sonra dayanamayıp dönmeyi… Daha da sonra kendime rağmen gitmeyi… * * * Dünyaya tek başına meydan okumayı öğrendim genç yasta… Sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardım. Sonra da asil yürüyüşün kalabalıklara karşı olması gerektiğine aydım. * * * Düşünmeyi öğrendim. Sonra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim. Sonra sağlıklı düşünmenin kalıpları yıkarak düşünmek olduğunu öğrendim. * * * Namusun önemini öğrendim evde… Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduğunu; gerçek namusun, günah elinin altındayken, günaha el sürmemek olduğunu öğrendim. * * * Gerçeği öğrendim bir gün… Ve gerçeğin acı olduğunu… Sonra dozunda acının, yemeğe olduğu kadar hayata da lezzet kattığını öğrendim. * * * Her canlının ölümü tadacağını, ama sadece bazılarının hayatı tadacağını öğrendim. MEVLANA

Mevlaaa ve şems hazretleri ikisinin de bende apayrı bir yeri var Çok güzel bir hikaye emeğinize sağlık