Her Ayrılılık Acıdır,Acıtır

Her Ayrılılık Acıdır,Acıtır Oysaki onu ne kadar sevdiğimizi söyleyecektik..onu ne kadar özleyeceğimizi….Ama her zamanki gibi ertelediğimiz için bu söylemesi zor kelimeleri, yine bunları duyamadan gitmiştir sevdiğimiz…Belki de söyleyemediklerimiz yıkar bizi gidenin ardından…Yada onsuz geçen zamanlar kahreder bizi…İhtiyacı olan her an yanında olamamak, mutluluğunu üzüntülerini yeterince paylaşamamak, onu anlamamak belki de yaralar bizi…Yoksa bencilliğimizden midir gözümüzden akan yaşlar gidenin ardından?Onsuz her şeyin daha da zor olacağını bilmek, kendini yalnız hissetmek korkusu mudur bizi bitiren…Yoksa alışmak birine bu kadar zor mudur gerçekten?Belki de sadece onun için tasalanırız…Bizsiz o da çaresiz midir? Neler yapar diye geçiririz aklımızdan, onun sevdiği böreği yerken içimiz ürperir, lokmalar takılır boğazımıza, acaba o da yiyor mudur sevdiği yemekleri…Kendine iyi bakabilir mi biz yokken? Ya hasta olurda bir bakan bulamazsa…Yüreğimiz sızlar taaa derinden…Yoksa unutulmak mıdır en büyük korku? O da bizi düşünür mü? Özlemle bakar mı ufka bizi hatırlayarak? Kalplerimiz gerçekten beraber mi?…Uzar gider gidenlere duyulan özlemin sebepleri…Ayrılıklar acıdır orası kesin…Gidenin sebebi ne olursa olsun, kalan kendini nasıl avutursa avutsun yanında olmadığını hatırlamak biran bile olsa alır götürür sizi…hüzün kaplar yüreğinizi…keşke dersiniz keşke onunla geçirecek bir saatim daha olsaydı…ona onu ne kadar sevdiğimi, onsuz ne kadar yalnız olduğumu, onsuz yaşamaya alışabileceğimi ama onu asla unutmayacağımı, ufka her baktığımda orada onu göreceğimi keşke söyleyebilseydim…Eğer sevdikleriniz hala yanınızdaysa ve onunla paylaşabileceğiniz bir saatiniz varsa, durmayın haykırın içinizden geçenleri…İçinizde sakladıktan sonra neye yarar sevginiz…İçinizde kalabalık etmekten başka… alıntı…