Ey Insan! Kulum beni zikrettiği ve dudakları benim zikrimle kıpırdadığı müddetçe, ben o kulumla beraberim Cenabı Hakk buyurdu: “Kulum beni zikrettiği ve dudakları benim zikrimle kıpırdadığı müddetçe, ben o kulumla beraberim.” Ey Ademoğlu! Beni ıssız yerlerde zikret ki, ben de seni melekler içinde zikredeyim. Ey Ademoğlu! Ben kulumun zannına göreyim, beni zikrettiğin vakit ben seninle beraberim. Kulum beni yalnız olarak zikrederse, ben de onu yalnız olarak zikrederim. Eğer beni bir cemaat içinde zikrederse, ben de o kulumu o cemaattan daha hayırlı melekler gibi bir cemaat içinde zikrederim. Ey Ademoğlu! Benim gayrımı unutan ancak beni zikreder. Sen de benim gayrımı unutmak suretiyle beni zikret ki, ben de sendeki hicabı kaldırmak suretiyle seni zikredeyim. Dilinle beni zikredersen, ben de seni rızam ile zikrederim. Kalbinle beni zikredersen, ben de seni likam (bana kavuşman) ile zikrederim. Sen beni geniş zamanlarında zikredersen, ben de seni hidayetimle zikrederim. Beni rububiyyet ile zikredersen ben de seni rahmet-i ubudiyyetle zikrederim. Sen beni yok olduğun halde zikredersen ben de seni var olduğum halde zikrederim. Ey Ademoğlu! Beni unuttun; benden başkasını zikrediyorsun. Halbuki sen bütün hayırla sarıldığın halde dilin beni, kalbin ise gayrımı zikrediyor. Eğer beni tanısaydın gayrımı zikretmezdin. Ey Ademoğlu! Beni zikrettiğin vakit bana şükretmiş olursun. Ey Ademoğlu! Beni kendisine dost edinen kimse, zikrimden gafil olmaz. Ey Ademoğlu! Zikrim kuluma galip olursa bana aşık olur, ben de o kuluma aşık olurum. Ey Ademoğlu! Her kimin benden bir istediği olup da zikrim o isteği istemekten meşgul ederse, benden isteyenlere verdiğimden daha hayırlısını o kuluma veririm.”